?t=crop&x=0.156&y=0.000&width=0.814&height=1.000&outputWidth=188&outputHeight=128)
Deze onooglijke kleine witte schilfertjes die de schouders van vesten of de kragen van hemden koloniseren, verstoren het leven van één op twee mensen.
Het is een alledaagse aandoening, maar maatschappelijk belangrijk, niet alleen vanwege het aantal mensen dat erdoor getroffen wordt, maar ook vanwege de invloed die het kan hebben op het gedrag van mensen.
De belangrijkste redenen hiervoor zijn esthetische gevolgen, zoals roos op de jas, intense en onophoudelijke jeuk aan de hoofdhuid of haar dat niet de hele dag schoon blijft, zelfs als u uw haar elke dag wast. Donkere kleren worden erg moeilijk om te dragen, omdat ze dit hoofdhuidprobleem aan iedereen onthullen!
Maar schilfertjes weerspiegelen een onderliggend fysiologisch probleem. Ze kunnen de gezondheid van het haar aantasten.
Dus hoe gaat u met dit fenomeen om en herontdekt u het plezier om elegant te zijn met een mooi zwart jasje of geraffineerd met een marineblauw jurkje?
De normale tijd voor celvernieuwing van de hoofdhuid is 21 dagen. Bij een gezonde hoofdhuid is afschilfering van de corneocyten (de hoornlaag van de epidermis) een normaal verschijnsel. Het gebeurt onzichtbaar, omdat de aggregaten zeer klein zijn. Ze zijn ongeveer 30 micron groot.
De dode cellen van de hoofdhuid worden verwijderd in de vorm van kleine, onzichtbare schilfertjes. Maar als er sprake is van ontsteking en hyperschilfering, hopen de dode cellen zich op en worden zichtbaar. Dit heet roos.
Bij ontstoken hoofdhuid wordt de afschilfering van de huidcellen zichtbaar omdat de aggregaten groter zijn. Ze kunnen groter zijn dan 200 micron.
Roos is op zich geen schimmel. Het proces van het verschijnen ervan begint echter met de werking van Malassezia Globosa, een schimmel die van nature aanwezig is in de microbiële flora van de hoofdhuid van elk individu. Maar in een pelliculaire toestand, neemt hun populatie toe. Deze gisten voeden zich met talg, dat de hoofdhuid zou moeten beschermen, en produceren op hun beurt vetzuren die de hoofdhuid irriteren. Dit veroorzaakt het gevoel van jeuk. De hoofdhuid reageert op deze irritaties door het proces van celvernieuwing te versnellen, waardoor het proces van afschilfering toeneemt. De vicieuze cirkel is begonnen!
Roos, Pityriasis Capitisgenoemd, bestaat uit een groep van verschillende keratinocyten die door een vorm van cement aan elkaar gebonden zijn.
Zij zijn voldoende groot en coherent om waarneembaar te zijn en te vormen wat bekend staat als een " zemelenpoeder ".
Er zijn 3 diagnosticeerbare aandoeningen van roos (droge roos, vette roos en seborrheïsche dermatitis van de hoofdhuid).
In ieder geval zijn de precieze oorzaken niet goed bekend. Het lijkt er echter op dat het ontstaan van roos het resultaat is van een combinatie van verschillende elementen.
Wanneer dit verschijnsel teruggebracht wordt tot 3 dagen in plaats van de gebruikelijke 8 dagen, leidt het tot schilfering in clusters. De hoornlaag wordt dunner en de lipiden in de hoofdhuid worden gewijzigd.
Deze gisten voeden zich met organisch materiaal en dode cellen. Normaal vertegenwoordigen ze 50% van de saprofytische flora van de gezonde hoofdhuid, maar ze zijn aanwezig in 75% van de gevallen van roos. Deze groei kan veroorzaakt worden door een hoge seborroe (talgafscheiding). Deze gist zet de triglyceriden in de talg om in irriterende vetten en veroorzaakt daardoor jeuk en ontstekingsreacties die aan de basis liggen van de versnelling van de vernieuwing van de cellen van de hoofdhuid.
Het vervult een permissieve rol omdat de saprofytische gist, Pityrosporum Ovale, oplosbaar is in vet.
Een genetische theorie suggereert verder dat de afname van de lokale immuniteit een verstoring van het evenwicht in de flora bevordert waardoor Pityrosporum Ovale zich kan vermeerderen.
Deze verandering leidt tot een afname van de intercellulaire lipiden van het intercorneocytencement, waardoor het vermogen om vocht vast te houdenverstoord wordt. De daling van het hydratatieniveau resulteert in een daling van de werking van de enzymen die verantwoordelijk zijn voor de corneocytaire afbraak die roos veroorzaakt.
Stress, overbelasting, hyperseborroe, slaapgebrek dragen allemaal bij tot een onevenwichtige hoofdhuid en kunnen de oorzaak zijn van roos.
Vervuiling, de kwaliteit van het water, het gebruik van ongeschikte haarproducten, maar ook seizoensgebonden factoren kunnen allemaal leiden tot overmatige schilfering van de hoofdhuid.
Zij veroorzaken de verschijning van witte sneeuw op de schouders.
Ze zijn zeldzaam bij kinderen. Ze veroorzaken roos in de puberteit en nemen af naarmate men ouder wordt. De piekincidentie ligt tussen 20 en 30 jaar.
Deze aandoeningen ontwikkelen zich in opflakkeringen, soms uitgelokt door stress, maar ook door voedings-, therapeutische of seizoensgebonden factoren. Ze zijn minder talrijk in de zomer dan in de winter.
Er zijn twee gemakkelijk te onderscheiden subcategorieën naar gelang hun uiterlijk en hun hechting aan de hoofdhuid: droge of vette roos.
Ze bestaan uit zeer fijne, droge deeltjes, zoals de naam al zegt, die gemakkelijk loskomen van de droge hoofdhuid.
Dit is de meest voorkomende vorm van roos. Droge roos komt vooral voor tussen de leeftijd van 15 en 30 jaar. Er is een versnelde vernieuwing van de hoofdhuidcellen van 7 tot 10 dagen in plaats van de gebruikelijke 21 dagen.
Ze zien eruit als een droog, fijn, wit of grijzig poeder. Licht krabben op de hoofdhuid is voldoende om ze te laten vallen.
Ze hechten zich niet aan de hoofdhuid, die droog is, maar geen erytheem of verwonding vertoont. Het kan echter irritatie veroorzaken.
Deze aandoening kan met de juiste behandeling snel verholpen worden. Het is belangrijk op te merken dat, hoewel dit probleem vrij gemakkelijk opgelost kan worden, het zich kan herhalen.
Het is daarom aan te raden een antiroosshampoo op basis van natuurlijke ingrediënten te gebruiken. Etherische oliën, bijvoorbeeld, met hun reinigende eigenschappen, zullen droge roos elimineren en het risico op herhaling beperken. Andere actieve bestanddelen kunnen de jeuk verminderen en de overmatige talgafscheiding door de talgklieren beperken.
Vette roos is veel groter dan droge roos omdat het gebonden is door talg, dat als lijm werkt.
In tegenstelling tot droge roos, kan het haar wel aangetast worden.
Wanneer ze aan elkaar kleven, vormen ze een compact slib op het oppervlak van de hoofdhuid dat de haarwortels verstikt en tot haaruitval kan leiden. Hoe groter de talgafscheiding, hoe meer de epidermis verstikt raakt. Hoe meer de opperhuid stikt, hoe meer talg ze produceert. Het is deze vicieuze cirkel die doorbroken moet worden.
Vette roos komt vooral voor in de retroauriculaire en temporale zones. Deze verschijnt vooral in de puberteit. Het ziet eruit als olieachtige, gelige schilfers, vermengd met talg. Ze hechten zich aan het haar en worden in de hand gewerkt door ontstekingen van de hoofdhuid.
Intense pruritus komt vaak voor, wat leidt tot verwondingen die waarschijnlijk supergeïnfecteerd raken.
De behandeling is moeilijker dan bij droge roos.
Tot deze categorie van roos behoren seborroïsch eczeem van de hoofdhuid, psoriasis, ictyosis, ringworm en asbestringworm.
Dit zijn chronische hoofdhuidaandoeningen die medische aandacht vereisen.
Roos is in de eerste plaats een esthetisch probleem. Het verlangen van alle mensen met roos is om snel weer mooi, gezond, schoon en roosvrij haar te krijgen.
Tegenwoordig hechten we steeds meer belang aan ons uiterlijk, ons verleidingsimago, maar ook aan ons welzijn. Psychologisch gezien helpt de verwijdering van roos om het welzijn en het zelfvertrouwen te herstellen.
Een doeltreffende behandeling moet 2 functies vervullen:
Het risico op herhaling moet aangepakt worden. Inderdaad, met het terugkomen zet de ontsteking zicht voort... evenals de stress die gepaard gaat met de terugkeer van de roos. De hoofdhuid gaat meer jeuken, de Pityrosporum Ovale blijft groeien. We worden dus geconfronteerd met eenvicieuze cirkel.
Kort samengevat bestaat het proces van roos uit 4 fasen: de vermenigvuldiging van huidcellen, overmatige afschilfering, proliferatie van gist, en irritatie en ontsteking.
Een antiroosshampoo moet dus deze 4 oorzaken aanpakken om doeltreffend, snel en vooral duurzaam te reageren op dit probleem door:
Het gebruik van natuurlijke actieve bestanddelen is voor dit doel zeer interessant. Ze zijn niet alleen zeer doeltreffend, maar ook zacht voor de hoofdhuid, die vanwege haar ontstekingsgevoelige toestand met zachtheid behandeld moet worden.
Onder deze natuurlijke actieve bestanddelen is de etherische olie van Tea Tree (Melaleuca Alternifolia) een echte bondgenoot in de strijd tegen roos. De therapeutische deugden zijn talrijk:
De bladeren van deze plant worden door de Australische bevolking gebruikt om open wonden en huidinfecties te behandelen.
Kamfer heeft ook een verkoelend effect op de hoofdhuid. Het extract van Curbicia met zijn antiseborrheïsche eigenschappen helpt overtollige talg te reguleren en de hoofdhuid weer in evenwicht te brengen.
Saffloerolie, een speciaal soort distel, staat bekend om haar voedende eigenschappen en haar uitstekend vochtinbrengend vermogen. De olie is zeer rijk aan essentiële vetzuren die de hydrolipidenfilm herstellen. Deze voedingsstoffen zijn essentieel voor de gezondheid van de droge hoofdhuid en dus voor de schoonheid van het haar.
Door deze natuurlijke actieve bestanddelen te combineren met andere stoffen die de celvernieuwing helpen normaliseren en de verwijdering van roos onzichtbaar maken, kan een shampoo een langdurige zuiverende werking bieden en zo het risico op herhaling beperken. Het resultaat is zichtbaar: de hoofdhuid wordt gereinigd en het haar wordt zacht en glanzend.
Alleen op deze voorwaarde van langdurige werking kan een verzorgingsproduct aanspraak maken op de werkelijke doeltreffende antirooswerking van de actieve bestanddelen.
Tip 1: Gebruik stylingproducten die niet te schurend zijn.
Tip 2: Kies stylinggels die siliconenvrij zijn en weinig alcohol bevatten.
IN HETZELFDE THEMA
